Jesień i zima krasnoludków

Koniec lata, idzie jesień

ciepła oraz złota -

a na krasnoludki czeka

kolejna robota.

Jesień z krasnej jarzębiny

korale włożyła,

koronkami z pajęczyny

suknię ozdobiła.

Głowę wiankiem przystroiła

z liści purpurowych,

swe buciki zaś utkała

z gałązek bukowych.

Krople rosy jak brylanty

w rannym słońcu skrzą się,

nad łąkami mgła się snuje,

rydz się chowa w wrzosie.

Choć już jesień, choć już słota

chociaż dzionek krótki,

jak te pszczółki wciąż pracują

małe krasnoludki.

Plony trzeba z pola zebrać,

do spiżarni schować,

by zimową, mroźną porą

nie musieć głodować.

Krasnale choć takie małe

pracowite bardzo,

wiosną, latem i jesienią

pracą nie pogardzą.

Dlatego też mroźną, śnieżną

oraz długą zimą

mogą wyspać do woli

pod ciepłą pierzyną.

Drewno mają żeby ogień

na kominku płonął,

by maleńkie chatki ogrzał

kiedy się w nich schronią.