Wiewiórki u dentysty

Niedaleko, tam na dębach.

dwie wiewiórki dłubią w zębach.

Zęby je okropnie bolą

i dlatego tak biadolą:

-Oj, jak boli, jak dolega,

nie możemy wcale biegać!

-Ach, przyjdzie nam zginąć marnie

przez potworne te męczarnie!

I tak dzionek boży cały

dwie wiewiórki narzekały.

Aż nareszcie przyszła mama,

wzięła obie na kolana.

-Na nic krzyki, na nic płacze,

gdy z próchnicą są siekacze,

nie możemy więcej zwlekać,

więc nie radzę wam uciekać!

Do dentysty dziś idziemy,

chore zęby plombujemy!

- Do dentysty? Za nic w świecie,

mogą zęby nam wylecieć

-Czy dentysta to ktoś zły?

-Czy pazury ma i kły?

-I czy krzyczy całe dnie?

Oj, jak bardzo boję się.

- Ja nie pójdę, niech mi zęby

wypadają lepiej z gęby!

Dwie wiewiórki zapłakane,

chciały schować się za mamę.

Lecz za późno, czy zgadniecie?

są już w pięknym gabinecie,

Mama każdą przytuliła

i w fotelu posadziła,

każdej po buziaku dała

i po głowie pogłaskała.

Przyszła pani doktor miła,

ząbki szybko naprawiła.

Teraz już wiewiórki małe

przed dentystą nie drżą wcale.